Het debat over netneutraliteit is meer dan de moeite waard. We moeten ons niet vergissen: het zijn bijna altijd commerciële motieven die de vrije toegang tot het internet onder druk zetten voor sommige soorten informatie (of net niet) of voor sommige gebruikers (of net niet).
Netneutraliteit in zijn puurste vorm is er wanneer tussenschakels zoals internetproviders en telecomoperatoren geen enkel onderscheid maken in de bits en bytes die ze tussen server en klant transporteren, wat het gebruik ook is, privé of zakelijk.
Als de audiovisuele piraatbestrijder BAF de internetproviders verplicht de toegang tot The Pirate Bay te blokkeren, dan is dat een schending van de netneutraliteit. De wettelijke basis om dit te doen blijkt overigens precair, zo bleek onlangs.
Als Mobistar in zijn Dolfijn-tarief de Facebook-trafiek niet meetelt voor de downloadlimiet van mobiel internet, dan is dat een schending van de netneutraliteit. Facebook krijgt daardoor een commerciële favorietenstatus, de concurrentie worden achteruitgesteld, de drempel voor nieuwkomers is hoger.
Bedrijven willen vooral dat het netwerk werkt. In vaste breedband krijgen zij garanties op service levels, maar mobiele operatoren garanderen nog geen SLA’s (service level agreements) voor mobiel internet. In 3G kan dat technisch nog niet. Maar bedrijven hebben vaak behoorlijk geïnvesteerd in eigen mobiele bedrijfstoepassingen en willen dat het werkt. Ze willen vaak ook niet dat er van hun trafiek afgaat omdat er in de buurt (jong) volk YouTube-filmpjes zit te downloaden of zit te gamen.
En dus vraagt de bedrijfswereld een apart baanvak op de informatiesnelweg. Een private lane of managed services is op zich een inbreuk op de pure netneutraliteit, want bepaalde bits en bytes krijgen voorrang. Internetactivisten pro-neutraliteit willen dat soms wel aanvaarden, maar dan op voorwaarde dat de public lane onaangeraakt blijft.
Eigenlijk zijn er nu al public en private lanes. Digitale tv passeert over dezelfde breedband als internet en krijgt heel duidelijk voorrang. Het is er, en het knabbelt aan de grenzen van de netneutraliteit. Want binnen de private lane van tv bijv. zou de operator ook nog internetdiensten kunnen stoppen om het tv-aanbod aantrekkelijker en exclusiever te maken.
Het is nog maar de vraag of er een aparte sectorregeling voor netneutraliteit komt. De huidige wetten inzake vrije meningsuiting, toegang tot informatie en educatie, en de marktreglementen zijn in principe voldoende, maar laten allerlei interpretaties toe. Alles is toegelaten tenzij het verboden is, zeggen sommige marktspelers. Niets mag, tenzij het toegelaten is, zegt de overkant. Het overleg is bezig, de uitkomst nog onzeker. België is niet het eerste land om het debat aan te gaan. Het komt zeker niet te vroeg. En het zou mooi meegenomen zijn als er in Europa geen 27 verschillende regelingen ontstaan.
Meer voorbeelden over hoe netneutraliteit kan worden geschonden in deze oproep van enkele Belgische internetpioniers.
Over Toon Lowette
De internetgebruiker is niet koning, hij is dictator. Online diensten zijn succesvol als ze zich ondubbelzinnig richten op de taak waarmee de bezoeker naar een site gaat. Sinds 1982 is Toon Lowette ondubbelzinnig bezig met nuttigheid en taakgerichtheid in online diensten, als consultant en als uitgever.
Volg de commentaren van Toon Lowette
Volg Toon Lowette op Twitter
Ik stel voor dat we toepassen wat GVA deed met de vrijheid van meningsuiting van de lezer, de reacties staan ons niet aan dus mag er niet meer gereageerd worden. Schending EVRM artikel 10 maar Jozef De Witte kijkt fluitend de andere kant uit.