Van IPv4 naar IPv6

anycast-adres opgeeft wordt het netwerkpakket (of de pakketten) bij slechts één van die bestemmingen afgeleverd en gewoonlijk de ‘dichtstbijzijnde’ volgens wat het routingprotocol "denkt" dat de afstand is. Het is niet gemakkelijk om een anycast-adres te herkennen omdat ze de structuur van een normaal unicast-adres hebben en alleen verschillen doordat ze op verschillende punten van het netwerk in het IPv6-routingprotocol geïnjecteerd worden.

Protocoluitbreidingen
Het zal duidelijk dat IPv6-adressen uitbreidingen vragen van zowat alle bestaande IP-protocols. Dat geldt niet alleen voor configuratieprotocols zoals DNS en DHCP, maar ook voor applicatieprotocols zoals FTP en NTP (Network Time Protocol).
Dat is uiteraard al lang gebeurd. De meeste programma’s voor een bepaald protocol moesten alleen gehercompileerd worden nadat de adresspecificatie aangepast was. Bij DNS spreken we trouwens over AAAA-records (‘quad A records’) als we een vertaling van en naar IPv6-adressen bedoelen in plaats van A-records voor IPv4. Dat is allemaal in orde.
Maar zoals we allemaal elke dag kunnen zien, werken niet alle systemen op het internet al met IPv6. Integendeel: IPv4 is nog altijd de standaard. Dat heeft voornamelijk te maken met conservatisme. Mensen hebben nogal eens de neiging pas over te schakelen naar iets nieuws als daar een dwingende noodzaak toe bestaat. Niettemin zijn de techneuten al een paar jaar bezig alles te upgraden naar ondersteuning van IPv6 naast IPv4. Een van de mogelijkheden is IPv6 te "tunnelen" over IPv4. Als IPv6-verkeer moet passeren tussen twee systemen via een derde dat alleen maar IPv4 ondersteunt, kun je zoiets als een