Internetprotocols (deel 4)

Bovenop de transportlaag met tcp draait de applicatielaag: applicaties praten met elkaar in een client-serverconfiguratie met behulp van een applicatieprotocol. In vorige delen, dit deel en een aantal volgende delen bekijken we enkele van de populairste internetapplicaties nader. Deze keer is het POP3-protocol aan de beurt.

POP3: Post Office Protocol, version 3 – RFC 1939

Het SMTP-protocol dat we de vorige keer besproken hebben, verzendt post en wel onmiddellijk. Wat gebeurt er echter als de bestemmeling niet in staat is een SMTP-verzending meteen te ontvangen? Dat is bijvoorbeeld het geval voor iedereen die met een inbelverbinding werkt. Als je niet on line bent, kun je geen SMTP-transmissie ontvangen. Zelfs als je wel on line bent, heb je een SMTP-server nodig die continu draait om dat mogelijk te maken. Er was dus een oplossing nodig om dit probleem te omzeilen. Het antwoord luidt POP3. Het ‘Post Office Protocol’ werkt via een stel postbussen waarin de SMTP-server berichten kan deponeren, een postbus per bestemmeling. De bestemmeling kan daarna de berichten in zijn postbus afhalen en daarvoor gebruikt hij het POP3-protocol. Dit protocol zorgt er dus voor, dat de bestemmeling zelf kan kiezen wanneer hij een verbinding opbouwt en wanneer hij zijn post afhaalt. Net zoals bij een echt postkantoor.

Client/server
Net zoals alle andere tcp/ip-applicaties werkt ook POP3 in een client/server-opstelling. Een POP3-server beheert de postbussen en de berichten daarin. Een POP3-client moet contact opnemen met een POP3-server om toegang te krijgen tot ‘zijn’ postbus en de berichten daarin te kunnen afhalen. Hierbij zijn trouwens een aantal opties voorzien. Zo hoef je de berichten niet per se af te halen: je kunt ze ook kopiëren naar je eigen systeem en dan blijven ze ook nog op de server staan. Je kunt ook alleen tellen hoeveel berichten (eventueel alleen hoeveel ongelezen) er in de postbus staan, of alleen de berichthoofdingen (van, naar en onderwerp) lezen. In tegenstelling tot bij SMTP is er bij POP3 geen vervaging tussen de client en de server. Een POP3-server verleent de dienst en verzendt alleen maar post, hij ontvangt het niet (de post wordt immers door een smtp-server in de postbussen gezet). Een POP3-client maakt gebruik van de geboden dienst en geeft bevelen aan de server en ontvangt de klaarstaande post. Net zoals bij alle andere tcp/ip-applicaties wordt een POP3-sessie dus ook begonnen door de client en is het de server die op aanvragen van de client antwoordt. En net zoals bij andere tcp/ip-applicaties bestaat zowat alle communicatie tussen de POP3-client en de POP3-server uit gewone tekst. Die tekst bestaat uit bevelwoorden eventueel gevolgd door parameters of data (de berichtinhoud).