Stockcarracen op de superachtbaan

Een spel dat probeert iets te bieden dat andere spelletjes niet aan boord hebben, dat probeert om de opvallende witte raaf in de anders zo grauwe en grijze wereld van eenheidskoek te zijn, krijgt bij mij altijd een streepje voor. TrackMania is zo’n spel. Of het zal aanslaan bij de doorsnee racefanaat blijft evenwel een open vraag.

TrackMania komt uit de stal van de Franse ontwikkelaar NADEO, tot nog toe onbekend in de gameswereld, tenzij je ooit gehoord hebt van hun eerste boreling Virtual Skipper (een zeilbootsimulator). Net rond de jaarwisseling doet NADEO opnieuw een gooi naar een flink aandeel in de spelletjesmarkt met TrackMania.
In essentie is TrackMania een racegame en wat grafische afwerking en geluidsondersteuning betreft niet eens zo’n goed racegame. Mogelijke concurrenten als Colin McRae Rally, Need for Speed of Gran Turismo vegen met gemak de vloer aan met TrackMania als het op visuele schoonheid, impressionerend geluid of doorgedreven realisme aankomt. Het is dan ook helemaal niet de bedoeling van TrackMania om de concurrentie op dat vlak naar de kroon te steken. De omgeving waarin de races zich afspelen lijkt verdacht veel op de arcade-achtige spelletjes die we in de jaren tachtig plachten te spelen. Toegegeven, de afwerking van het beeld maakt ten volle gebruik van de hedendaagse mogelijkheden wat resolutie en kleurdiepte betreft en geeft daardoor een veel mooiere indruk, maar de wagens en de landschappen lijken zo weggelopen uit een nostalgisch Commodore-64 of Amiga game waarmee de al wat oudere generatie spelfanaten onder ons opgroeide.

Coppers
TrackMania onderscheidt zich van de andere racegames in het opzet van het spel. Weliswaar draait een belangrijk deel van het spel rond racen, maar vooraleer je kan, of beter gezegd mag, racen, moet je dat letterlijk verdienen. Het concept van punten of geld verdienen op één track om toegelaten te worden op de volgende is niet nieuw en vinden we ook terug bij andere racegames zoals Need for Speed. TrackMania verstopt drie series van acht racebanen achter het SOLO MODE menu (zeg maar: de single player optie). Je begint met serie A (winterlandschap) of B (woestijnlandschap) op circuit 1 en je moet minimaal brons winnen om de volgende track beschikbaar te maken. Daar bovenop krijg je, naargelang je tijd, een hoeveelheid TrackManiaanse euro’s (Coppers genoemd). Telkens wanneer je een betere tijd neerzet, krijg je weer een overeenkomstige prijzenpot in Coppers toegeschoven. Op het einde van een serie van acht banen, krijg je een gemiddelde score toebedeeld met daaraan verbonden weer een overeenkomstig bedrag in Coppers. Om de derde serie racebanen (cross-country) vrij te maken moet je evenwel beter scoren dan een gemiddelde van alleen maar brons. Je zult minstens een paar zilveren of een gouden medaille nodig hebben en geloof me, dat lijkt makkelijker dan het is, want de vooropgestelde tijden om brons, zilver of goud te halen zijn bijzonder scherp geklokt.